wtorek, 9 kwietnia 2019
Antonin- wieś w powiecie ostrowskim, położona ok.16 km na południe od Ostrowa Wielkopolskiego.
Antonin należał do księcia Antoniego Radziwiłła, którego żoną była księżniczka pruska Luiza Hohenzollern, bratanica króla Fryderyka II. Książę jako namiestnik Wielkiego Księstwa Poznańskiego, rezydował w dawnym kolegium jezuickim w poznaniu, które
nazywano w 1. poł. XIX wieku „zamkiem poznańskim”. Lato i
jesień spędzał jednak z rodziną we wzniesionym w latach 1821-26
myśliwskim zameczku w miejscowości Szperek, którą wkrótce od
jego imienia zaczęto nazywać Antoninem. Był on ośrodkiem dóbr
przygodzickich, należących od XVIII wieku do Radziwiłłów.
Nowa siedziba, wzniesiona kosztem 30 tys. marek, w środku lasu, została zaprojektowana przez najwybitniejszego ówczesnego niemieckiego architekta Karla Friedricha Schinkla. To jedyne jego awangardowe dzieło, które zostało zrealizowane, inne pozostały tylko w sferze projektów. Schinkel wpisał się w ten sposób w nurt nowoczesnej i utopijnej architektury francuskiej i angielskiej z przełomu XVIII i XIX wieku.
Pałac, zwany też zamkiem, wzniesiono na rzucie krzyża greckiego.
Powszechnie
wiadomo, że w Antoninie jesienią 1827 roku i w 1829 roku, na
zaproszenie książęcej rodziny, przebywał młody Fryderyk
Chopin.
W
maju i czerwcu 1829 roku bawiła w Antoninie caryca Aleksandra
Teodorowna wraz z synem Aleksandrem II, do których dołączył
wkrótce car Mikołaj I. Caryca odwiedziła Antonin także w 1830
roku. W tym samym roku, we wrześniu, był tu książę Adam
Czartoryski, nazywany niekoronowanym królem Polski. Bywali też
książęta sasko-weimarscy, meklemburscy, niderlandzcy, ale i baron
Aleksander Humboldt, wybitny niemiecki uczony, twórca nauki o
krajobrazie, klimatologii, oceanografii i geografii roślin,
prekursor ochrony przyrody, twórca pojęcia pomnika przyrody
(Naturdenkmal).
Najczęściej jednak do leśnego pałacu przybywali na polowania członkowie rodu Hohenzollern, spowinowaceni z Radziwiłłami.
Księżniczkę Elizę (1803-1834) odwiedzał, zakochany z wzajemnością, książę Wilhelm Friedrich Ludwig Hohenzollern (1797-1888), drugi syn króla pruskiego Wilhelma Fryderyka III i królowej Luizy z dynastii meklemburskiej. Ich romans komentowała cała Europa. Niestety, w skutek sprzeciwu cara rosyjskiego, małżeństwo nie doszło do skutku. W 1826 roku Wilhelm, pod groźbą utraty przyszłego tronu, zerwał z Elizą. Ostatni raz kochankowie spotkali się w czerwcu 1829 roku w Antoninie. W tym samym roku Wilhelm zaręczył się, a później poślubił niekochaną księżniczkę Augustę, z dynastii Sachsen-Weimar, córkę Wielkiego Księcia Sasko-Weimarskiego. W 1861 roku został koronowany w Królewcu na króla Prus jako Wilhelm I, a w 1871 roku koronował się w Wersalu na pierwszego cesarza zjednoczonych Niemiec. Jednak o swej młodzieńczej miłości nie zapomniał nigdy, nawet jako stary człowiek miał na swoim biurku jej portret. Piękna Eliza nigdy nie wyszła za mąż. Zaraziwszy się od swego brata Wilhelma gruźlicą zmarła cztery lata po rozstaniu z Wilhelmem, została pochowana w mauzoleum w Antoninie.
https://regionwielkopolska.pl/katalog-obiektow/katalog-obiektow.html?idgtxe=1531&idgtxe9=1531>xp=3
Najczęściej jednak do leśnego pałacu przybywali na polowania członkowie rodu Hohenzollern, spowinowaceni z Radziwiłłami.
Księżniczkę Elizę (1803-1834) odwiedzał, zakochany z wzajemnością, książę Wilhelm Friedrich Ludwig Hohenzollern (1797-1888), drugi syn króla pruskiego Wilhelma Fryderyka III i królowej Luizy z dynastii meklemburskiej. Ich romans komentowała cała Europa. Niestety, w skutek sprzeciwu cara rosyjskiego, małżeństwo nie doszło do skutku. W 1826 roku Wilhelm, pod groźbą utraty przyszłego tronu, zerwał z Elizą. Ostatni raz kochankowie spotkali się w czerwcu 1829 roku w Antoninie. W tym samym roku Wilhelm zaręczył się, a później poślubił niekochaną księżniczkę Augustę, z dynastii Sachsen-Weimar, córkę Wielkiego Księcia Sasko-Weimarskiego. W 1861 roku został koronowany w Królewcu na króla Prus jako Wilhelm I, a w 1871 roku koronował się w Wersalu na pierwszego cesarza zjednoczonych Niemiec. Jednak o swej młodzieńczej miłości nie zapomniał nigdy, nawet jako stary człowiek miał na swoim biurku jej portret. Piękna Eliza nigdy nie wyszła za mąż. Zaraziwszy się od swego brata Wilhelma gruźlicą zmarła cztery lata po rozstaniu z Wilhelmem, została pochowana w mauzoleum w Antoninie.
0 Comments:
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Moja lista blogów
